تا له ملا جانه رب در کړى جنتونه ډير
اوس پوئي شوم چي ولي دا اوږده کوي مونځونه ډير

زه به سور دوزخ له خپل غيرت او غرور يوسمه
ځان سره به خپله حيا خيشت او سرور يوسمه

اور وى که عذاب وى تيروم به ئي لکه خان
ته همسا په لاس شړه د ښځي نه غلمان